تغییر محیط

توبینگن

تغییر محیط

از سمیر ابراهیم

در سال ۲۰۱۵ کشور اروپایی و در اقتصاد قوی آلمان درها را مشفقانه برای پناهندگان جنگ زده و بیچاره باز کرد.صد هزار نفر. به این سرزمین آمدند.شهر دانشگاهی توبینگن مثل شهرهای دیگر بیش از هزار پناهنده را در کنار حدودا نود هزار ساکنین پذیرفته است.بخش بزرگی از پناهندگان در سالن های ورزشی و مرکز های پذیرش ساکن بودند.

و همچنین تعداد کمی در خانه ها.

بخاطر ازدحام زیاد و جای کم در مرکز های پذیرش پناهندگان ابتدا خیلی فشرده در مرکز شهر متمرکز بودند.

در هر ساعتی در مکان های زنده و شلوغ عربی و فارسی شنیده میشد.

و زبان آلمانی خیلی کمتر و کلماتی که اهمیت چندانی نداشتند مثل همه چیز خوبه،خوب،بد شنیده میشد.

مدرسه هایی که زبان آلمانی را تدریس میکنند.پر شدن از پناهندگان بعد از این که اداره مهاجرت و پناهندگان با اجازه شرکت در کلاس زبان موافقت کرد.

همچنین استادان و دانشجویان آماده شدند تا به پناهندگانی که در کلاس با آنها مواجه شدند در راستای چیره شدن بر سختی ها کمک کنند.

کلیسا های محلی نقش موثری داشتند،به طور مثال کمک برای پر کردن فرم ها یا همراهی کردن پناهندگان برای رفتن به بیمارستان در مواقع ضروری.

البته نباید کاریتاس و مرکز پناهندگی از یاد برود.به ویژه درآمد از طریق کارکمکی در Familienzusammenführung و مشکلات اجازه اقامت و غیره.

بعد از سه سالی که گذشت با همت و تلاش سریع ساکنین شهر و اداره های مسئول موقعیت تا به امروز تغییر کرده است.

مرکز های پذیرش بسته شده است بجز یک مرکز پذیرش استثنأ که در نزدیکی لندراتس آمت قرار دارد.

در این میان پناهندگان در خانه های خصوصی یا اجتماعی در. شهر یا اطراف شهر ساکن هستند.روز های بدون حریم شخصی رو به پایان هستند و همچنین زبان آلمانی به زبان روزمره تبدیل شده است.

تعدادی از پناهندگان راه به بازارهای کار یا دانشگاه پیدا کرده اند.

بقیه هم هنوز با سختی های یادگیری. زبان آلمانی درگیر هستند.

همچنین وقتی که بعضی از پناهندگان با رفتار نامناسب یا جرم با قانون در جدال هستند اقدام های اعتراضی بیش از حد و عکس العمل منفی در شهر وجود نداشت.این رخداد ها اغلب بزرگتر نمی شدند و حقیقت ها نسبت به جاهای دیگر کمتر تحریف می شدند.این مورد یک تاثیر مثبتی روی پناهندگان داشته است.کسانی که می خواستند در صلح و آرامش زندگی کنند.

در مکانی که ترس از بمب نداشته باشند و صدای جیغ بچه ها شنیده نمی شود.

زمانی که امنیت احساس می شود کسی از فقر اقتصادی رنجیده نمی شود و در برابر دیگران پذیرفته می شود.احساس متعلق بودن به کشور و جامعه به وجود می آید.در میان من تعدادی از پناهندگان را در کافی شاپ ها یا پارک ها دیدم که در حال تشویق کردن تیم آلمان در مسابقه جام جهانی فوتبال بودند.

این یک قدم ضروری در راه به سوی ادغام و یک جامعه ی سرشار از صلح است.

TÜNEWS INTERNATIONAL

Related posts

Leave a Comment

Contact Us

Magazine Html