توسط یوسف کانجو
اپیدمی ها این روزها نقطه گفتگوی مردم در سراسر جهان است. یک سوال جالب این است که چه زمانی و چگونه اولین بار در تاریخ بشر ظاهر شدند. هیچ مدرک باستان شناسی و مردم شناسی در مورد اپیدمی ها در زمانی که بشر شروع به استعمار زمین کرد، وجود ندارد. چندی بعد بود که نشانه های نادری از این امر وجود داشت که باستان شناسان در استخوان ها پیدا کردند. هنگامی که مردم در حال شکار و جمع آوری بودند، آنها در گروه های کوچکی زندگی می کردند که از یک مکان به مکان دیگر نقل مکان می کردند. سگ تنها حیوانی بود که درست در کنار آنها زندگی می کرد. در این مرحله، افراد سالم بودند زیرا رژیم غذایی متعادلی سرشار از پروتئین و فیبر داشتند اما کربوهیدرات و چربی کمی داشتند. در این مدت، بیماری های عفونی به سختی به مناطق دوردست منتقل می شد. به دلیل جدایی فضایی بین گروه های انسانی، خطر اپیدمی وجود نداشت. انسان شناسان اولین علائم اپیدمی را در به اصطلاح “انقلاب نوسنگی” در هزاره نهم قبل از میلاد، زمانی که مردم منطقه بین النهرین شروع به کار و پرورش دام کردند، شناسایی کردند. در طی این مرحله مهم در تاریخ بشر، تحولات جدید فرهنگی، به عنوان مثال در معماری، هنرها و دین پدیدار شد. اولین روستاها آباد شدند و گروههای زیادی از مردم به طور دائمی نزدیک به یکدیگر زندگی می کردند. علاوه بر تغییر رژیم غذایی به محصولات کشاورزی که باعث بیماری می شد، دامهای اهلی هم در کنار انسان زندگی می کردند. این رابطه شدید بین انسانها از یک سو و حیوانات از طرف دیگر منجر به پیشرفت بسیاری از بیماری ها شد که بشر قبلاً با آنها آشنا نبوده است. این امر با افزایش مرگ و میر کودکان روشن شد: ۳۰٪ از جمعیت در دوران کودکی فوت کردند. در آن زمان، امکان انتقال بیماریهای عفونی از حیوانات به انسان مانند سرخک، که اولین بار گاو را تحت تأثیر قرار داد، بسیار سریع بود. این نیز جایی است که ارتباطات از راه دور بین افراد آغاز می شود، چه از طریق تجارت، مسافرت یا مهاجرت. با اینحال، تنها نشانه هایی از بیماری را میتوان یافت که بر اسکلت استخوانی تأثیر بگذارد، به عنوان مثال دندان ها، در حالی که بیماری هایی مانند قلب یا خون به دلیل کمبود شواهد باستان شناسی قابل شناسایی نیستند. اما سن مرگ میتواند از روی یافته هاى استخوان تعیین شود. به همین دلیل است که میتوان در مورد وضعیت سلامتی افراد از طریق درصد مرگ و میر در سنین جوانی اظهاراتی ارائه داد. نمونه هایی از بیماری های عفونی که میتوانند اسکلت را در دوران باستان تحت تأثیر قراردهند، سفلیس، سل و جذام است. قدیمی ترین مورد بیماری سل در حدود هزاره هفتم قبل از میلاد در یکی از مناطق باستانی سوریه در فرات در نوسنگی پیدا شد. حدود ۵۰۰۰ سال پیش، یک اپیدمی روستایی چین را نابود کرد. باستان شناسان اسکلت هایی را در خانه ای سوخته کشف کردند. به نظر می رسد این اپیدمی همه گروه های سنی کودکان، نوجوانان و افراد میانسال را تحت تأثیر قرار داده است. این مکان اکنون
Hamin Mangha
نام دارد و یکی از بهترین مکانهای حفظ شده ماقبل تاریخ در شمال شرقی چین است. یک مطالعه باستان شناسی و مردم شناسی نشان می دهد که بیماری همه گیر آنقدر سریع در حال حرکت است که دیگرفرصتی برای دفن مناسب وجود ندارد. این توافق بعد از همه گیری جان نمی گیرد. به نظر می رسد روابط بین انسان و حیوان به عنوان علل بیماری های عفونی و همه گیر از زمانهای بسیار قدیم وجود داشته است. علل امروز میتواند کشاورزی مدرن در کارخانه، تجارت حیوانات وحشی یا فرار ویروس ها از آزمایشگاه های علمی باشد. هیچ پایانی وجود ندارد زیرا زندگی مشترک جهانی می شود. اپیدمی کرونا فعلی نقطه اوج جدیدی دراین پیشرفت است
tun102703
Foto:Youssef Kanjou; aus Skelettüberresten können Anthropologen Krankheiten in der Antike nachweisen: Hier ein Grab mit mehreren Personen aus der frühen Bronzezeit, gefunden in Tall Qaramel, nördlich von Aleppo, Syrien.
