توسط ولفگانگ سانوالد
میلیون ها نفر در سراسر جهان در حال حاضر علیه ویروس کرونا واکسینه می شوند. واکسیناسیون علیه عوامل بیماری زا قرن هاست که وجود دارد و در آسیا بخشی از طب سنتی بوده است. رابرت یوته، مورخ پزشکی اشتوتگارت، این مقاله را در سال ۲۰۲۰ ارائه داد. به گفته وی، فیلسوف ولتر (۱۶۹۴-۱۷۷۸) از قفقاز گزارش داد كه زنان كودكان شش ماهه خود را در قسمتی از بازوهایشان می بریدند و تاول پوستی را از عفونت آبله ازفرزند دیگر وارد می كنند. سپس عفونت خفیف از فرزندان وی برای مدت طولانی محافظت می کرد. ولتر ادعا کرد که هنگامی که زنان نتوانستند برای این نوع واکسیناسیون آبله بگیرند، زنان شکایت کردند. پزشکان عرب ازاوایل قرن یازدهم در هند با این روش واکسیناسیون آشنا شدند. در آنجا پزشکان به طور سنتی از افرادی که خفیف به بیماری آبله مبتلا بودند، چرک می گرفتند. آنها این مایع بدن را به پوست خراشیده شده افراد سالم می مالیدند. گفته می شود تاجران برده از این روش برای بردگان زن خود استفاده می کردند. آنها، آنها را واکسینه می کردند تا چهره آنها بخاطر آبله ها از بین نرود. این روند در اروپا از طریق قسطنطنیه (استانبول فعلی) شناخته شد. این روش پادشاه جورج اول انگلیس (۱۶۶۰-۱۷۲۷) متقاعد کرد و همچنین ممکن است وارث سلطنت خود را واکسینه کند. در آن زمان خطر مرگ بر اثر آبله بسیار زیاد بود. بر اساس برآوردهای معاصر، از هر ۱۸۲ نفری که واکسینه شده بودند، یک نفر فوت می کرد. با اینحال، بسیاری از مردم این مسئله را پذیرفتند زیرا تقریباً نیمی از کودکان میتوانند در اثر عفونت با ویروس های آبله خطرناک بیشتر بمیرند. در اروپا پزشک انگلیسی ادوارد جنر (۱۷۲۳-۱۸۲۳) کاشف اولین واکسیناسیون علیه یک بیماری عفونی است. در سال ۱۷۹۶ وی جیمز فیپس هشت ساله را با چرک آبله گاوی که بر روی بازوی دختر سارا نلمز تشکیل شده بود، واکسینه کرد. همانطور که جنر پیش بینی کرده بود، پسر بچه دمای کمی پیدا کرد. خیلی زود فروکش کرد. پس از شش هفته، جنر به طور مصنوعی پسر را مبتلا به آبله خطرناک تری کرد. واکسیناسیون ظاهراً موثر بوده است زیرا پسر بیمار نشد. چنین واکسیناسیون برای قرن ها بحث برانگیز بود. به عنوان مثال واکسن ها به طور مکرر به سلامتی آسیب می رساندند. فناوری واکسیناسیون مسئول بسیاری از آنها بود. در آن زمان پزشکان از مایعات بدن کودکی که اخیراً واکسینه شده بود استفاده کردند. در نتیجه آنها گاهی اوقات عوامل بیماری زا را از سایر بیماری های عفونی منتقل می کردند. علاوه بر این، ابزار پزشکی هنوز استرلیزه نشده بود و برخی افراد نمی توانستند مایع بدن خارجی را تحمل کنند. مخالفان واکسیناسیون همچنین به این نکته اشاره کردند که در برخی از مناطق علیرغم میزان بالای واکسیناسیون، آبله دوباره شعله ور شده بود پزشکان ابتدا باید در کمی کردند که باید واکسیناسیون را دوباره انجام دهند. در طی دو قرن واکسیناتورها (دکتر های واکسن) پیشرفت چشمگیری داشتند. آنها عوامل بیماری زای تلقیح شده را تغییر دادند، به عنوان مثال از طریق گرما یا اشعه به طوری که دیگر نمیتوانند باعث بیماری شوند. در بسیاری از واکسن ها عوامل بیماری زا به طور کامل از بین می روند
tun21050410
Mit Impfstoff befüllte Spritzen. Foto: tünews INTERNATIONAL / Mostafa Elyasian.
اطلاعات بیشتر راجع به کرونا به زبان شما در اینجا
