این روزها در اکثر کشورهای جهان، اول ژانویه را به عنوان آغاز سال نوى ميلادى، جشن می گیرند. احتمالاً تنها کشور اسلامی که جشن سال نو را به دلایلمذهبی ممنوع کرده است، افغانستان است. همچنین فروش کالاهاى مربوط به برگزارى اين گونه جشنها، ممنوع است. در بسیاری از کشورهای اسلامی دیگر، جشنسال نو یک رویداد اجتماعی است نه مذهبی. به عنوان مثال در سوریه، برخی از خانواده ها شب سال نو را برای صرف شام با خانواده و دوستان، اغلب دررستوران ها و کلوپ ها، جشن می گیرند. همچنین مسابقه هاى بازی در سوریه وجود دارد که در آن مردم میتوانند پول برنده شوند. شبکه‌های تلویزیونی رسمی شمارش معکوس سال نو را پخش می‌کنند و در مورد انتظارات برای سال جدید حدس و گمان می‌زنند. علاوه بر این، مردم آتش بازی هم می کنند. برای آتش بازیدر سال های جنگ، با تفنگ به هوا شلیک می شد. جشن های سال نو همیشه از ۳۱ دسامبر تا ۱ ژانویه برگزار نمی شود و نیست. پدیده های نجومی یا کشاورزیاغلب باعث این امر میشود. به عنوان مثال، بابلی های باستان سال نو را پس از اعتدال در اواخر ماه مارس آغاز می کردند. در تمدن مصر، طغیان رودخانه نیلنقش تعیین کننده ای داشت. شب ۱۳ ژانویه جشن سال نو آمازیغ در شمال آفریقا است. نوروز (سال نوی ایرانی و کردی) در ٢١ مارس هر سال است. همهمسلمانان و اعراب سال هجری را بر اساس ماه تعیین می کنند. طبق چرخه های قمری، ٣٥٤ روز است. معمولاً مسلمانان آغاز سال هجری را جشن نمی گیرند،اما در اکثر کشورهای اسلامی روز میلاد پیامبر را جشن می گیرند که در روز متفاوتی است. آغاز سال نوی چینی دومین ماه کامل پس از انقلاب زمستانی است. برای بسیاری از ایالت های مسیحی، پاپ گریگور سوم تغییر سال را از ۳۱ دسامبر تا ۱ ژانویه استاندارد کرد. این نام به قرن چهارم درگذشت پاپ سیلوسترمسیحی اولیه برمی گردد. به عنوان مثال، کلیسای قبطی در مصر، که سال نو را در ۷ ژانویه جشن می گیرد، در مورد آموزه تفاوت دارد.tun21123001
Ein Feuerwerk zu Silvester. Foto: Ute Kaiser.
